از انجا که عامل اصلی تردی هیدروژنی وجود یون و اتم هیدروژن در محیط و در سطح فلز است لذا باید با ایجاد موانعی از نفوذ این یون به فلز جلوگیری گردد.در پایین چند راه امده است.
1- استفاده از ممانعت کننده ها
از آنجا كه شكنندگي هيدروژني اغلب در عمليات شستشوي شيميائي (بااسيدها) اتفاق مي‌افتد ( توسط ايجاد هيدروژن) لذا با استفاده دقيق مواد شيميائي ممانعت كننده مي‌توان خوردگي فلز اصلي و در نتيجه توليد هيدروژن را كنترل كرد
2-استفاده از اسیدها و مواد اسیدی خالص تر
در اثر احياي يون‌هاي هيدروژن در واكنش‌هاي مربوط، ابتدا هيدروژن‌هاي اتمي به وجود مي‌آيد و بعد مولكول هيدروژن توليد مي شود.در اين ميان بعضي مواد مثل يون‌هاي سولفيدي، تركيبات فسفر و آرسنيك سرعت احياي هيدروژن را كم مي‌كنند. اكثر اين تركيبات با كاهش سرعت تشكيل مولكول‌هاي هيدروژن سرعت خوردگي را كم مي‌كنند. در حضور اين گونه مواد، غلظت هيدروژن اتمي روي سطح فلز بيشتر شده و لذا امکان نفوذ هیدروژن به فلز بیشتر می گردد.
3- استفاده از الیاژ مناسبتر:
فلزاتي كه به تردي هيدروژني مستعدتر هستند فولادهاي با استحكام خيلي بالا مي‌باشند آلياژ كردن با نيكل و موليبدن اين استعداد را كم مي‌كند.
4- جوشکاری صحیح:
چنانچه تردي هيدروژني در مرحله جوشكاري به وجود آيد، بايستي از الكترودهاي مناسب (كم هيدروژن) استفاده شود. همچنين خشك نگه داشتن محل و اطراف جوش در مرحله جوشكاري بسيار مهم است زيرا آب و بخار آب منبع اصلي هيدروژن هستند
5- استفاده از فعال کننده های سطح در مراحل اسید شویی:
این عامل با کاهش زمان اسیدشویی و سرعت بیشتر ان باعث کم شدن زمان قرار گیری فلز در محیط دارای هیدروژن میگردد و لذا تردی هیدروژنی کمتر میشود.
