می شوند و بعد از رسوب بر روی یک زیر لایه، به صورت شیمیایی واکنش می دهند این روش لایه نشانی ممکن است از طریق چند نوع واکنش شیمیایی انجام شود: الف) پیرولیز که در آن از دمای زیاد برای تجزیه ماده استفاده می شود؛ ب) فوتولیز که در آن از نور فرابنفش یا فروسرخ برای تجزیه ترکیب های گازی استفاده می شود. به خاطر دمای بالای فرآیند، لایه به سطح ماده نفوذ می کند و تشکیل یک لایه نازک آلیاژی می دهد. به عنوان مثال، بنای این رش را می توان به صورت ذیل شرح داد: ماده مورد نظر با یک گاز یا بخار مخلوط می شود تا ترکیب فراری ایجاد شود. این ماده فرار به سطح زیر لایه نشانده می شود و پس از سرد شدن تشکیل یک لایه جامد نازک را می دهد. فلزات سنگین در آب آشامیدنی می توانند اثرات مخربی بر سلامتی انسان داشته باشند. از جمله این اثرات کاهش رشد اندامها، سرطان، اختلال در سیستم عصبی بدن، اختلال در سیستم دفاعی بدن می باشد و در موارد حاد می تواند خطر مرگ را به همراه داشته باشد. برخی از فلزات نظیر جیوه و سرب، احتمال ابتلا به سندرم “خود ایمنی” را افزایش می دهند که در اثرآن سیستم دفاعی، برخی از سلولها و ملکولهای بدن را بیگانه طلقی کرده و به آنها حمل همی کند و عوارضی همچون روماتیسم قلبی، امراض کلیوی، ناراحتی های عصبی و اختلال در سیستم گردش خون را باعث می شود. بیشترین و خطرناک ترین آثار مسمومیت به وسیله فلزات سنگین، در مراحل رشد و نمو انسان حادث می شود. رشد سریع سیستم های بدن در جنین و نوزاد انسان و کودکان خردسال، در این اثرپذیری بسیار حائز اهمیت است. وجود فلزات سنگین در آب آشامیدنی نوزادان شیرخوار و خردسالان می تواند باعث کند ذهنی و اختلال در یادگیری، اختلال در حافظه ، آسیب دیدن سیستم عصبی و اختلالات حرکتی نظیر تشنج و یا بیش فعالی آنها شود. در موارد وخیم تر فلزات سنگین صدمات جبران ناپذیر مغزی را باعث میشوند. کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض خطرات ناشی از فلزات سنگین در آب و غذا هستند زیرا نسبت به وزن بدنشان آب و غذای بیشتری مصرف می کنند.
