1-حقوق کارگران و مهندسانشان پائین تر: 4 سال پیش حقوق کارگر حداکثر 1500000ریال و حقوق مهندس دو برابر کارگر و معادل روزهای کاری حقوق میگیرند- یعنی روزانه 60000ریال برای 25 روز کار درماه
ولی ما در سال حدود 270 - 280 روز کاری داریم ولی حدود 18-17 ماه حقوق (بهمراه سنوات ، عیدی ، پاداش ، ایام مرخصی استفاده نشده و...)پرداخت میکنیم - یعنی بیش از 300000ریال برای 25 روز کار در ماه
2-هزینه های خرید مواد پائین تر : خرید عمده مواد اولیه چندین کارخانه در یک منطقه صنعتی توسط یک مرکز بطور مستقیم از تولید کنندگان داخلی و یا خارجی
3-حامل های انرژی ارزانتر : حمایت دولت از صنایع در بخش انرژی
4-تیراژ تولید خیلی زیاد : تیراژ تولید هر نوع محصولی در چین حتی برای مصرف خودشان به قدری بالاست که با سود اندک کلی فایده می برند چه برسد که کل دنیا را هم صادرات داشته باشند.
5-دیگر حمایت های دولتی در بخش مالیات ، شهرداری و.... راهم باید در نظر گرفت.
6-تقریباً هر ماده شیمیائی که در کتابها هست در چین چندین تولیدکننده دارد که با گریدهای مختلف در دسترس هستند لذا به قیمت پائین تر به دست صنعت گر میرسد
7-چرخه مالی 10 الی 30 مرتبه در سال : اگر میانگین 20 مرتبه باشد و در هرچرخه 5 درصد سودکنند آخر سال 100 درصد سرمایه شان سود میبرند. چرخه مالی در ایران حدود 1.5 تا3 میباشد که با سود 10 الی 15 درصد از تورم عقب میمانیم پس سود بالای 50 درصد تازه اگر پول بشه..
ما در کشورمان تقریباً همه چیز را وارد میکنیم تمامی نمکها، شمش ها ، افزودنی ها و... آنهم با تعرفه و حقوق وعوارض گمرکی ، ارزش افزوده، حق بیمه ، حق پرچم ، حق ترخیص، چندین مدل حمل ونقل، پول چائی و پول ...
جناب پارسا در کدوم موارد ما بطور نسبی مزیت داریم
