1-استفاده از براقیهائی که قدرت خش پرکنی بالاتر ی دارند و در ضخامتهای کمتر ، براقیت مطلوب حاصل می شود.
بعنوان مثال براقی نیکلی موجود است که با 3 الی 4 میکرون نیکل یک شیار یا خط و خش باعمق 10 میکرون به اندازه 85درصد پر میکند.
لذا با دستیابی به سطحی براق در ضخامتهای کمتر میتوان زمان آبکار ی را کاهش داده و مصرف نیکل را کمتر کرد.
2-استفاده از شابلون یا فیکسچرهائی که قسمتهای HCD را حذف یا کمتر نماید لذا اختلاف ضخامت پوشش نیکل بین LCD و HCD کمتر شده واین به معنای مصرف کمتر نیکل است.
3- اگر ضخامت نیکل مطرح نباشد و فقط براقیت نهائی مهم باشد میتوان براقیت سطح را با پرداختکاری عالی و آبکاریهای مس سیانوری و اسیدی براق بالا برد و با 3 الی 4 میکرون نیکل آبکاری را تمام کرد.
4- با طراحی شابلون های مناسب که دور ریز محلول وان را کم نماید میتوان مصرف نیکل را هم کم کرد.
زیرا کمبود غلظت یون نیکل حاصل از درگ اوت بعلت نقص سیم بندی و یا شابلون نامناسب با انحلال آند جبران میشود.
5- استفاده از روکش عایق بر روی قسمتهای ناخواسته شابلونها که از ایجاد پوشش نیکل در آن نواحی ناخواسته جلوگیری شود.
6- استفاده از فرایندها یا تکنولوژیهای جدید مانند پالس پلیتینگ.
7- استفاده از پوششهای جایگزین مانند برنز سفید بجای نیکل
پیروزباشید
علیرضارفیعی
