اصول کار هر کواگولانتی این است که ذرات کلوئیدی را به هم چسبانده و با افزایش وزن انها باعث رسوبشان شود.پس این که لجن زیادی تولید میشود نشان الودگی زیاد در محلول های ابکاری است .از طرف دیگر رسوب تولید شده به مقدار مصرف کواگولانت و نوع ان نیز بستگی دارد که مثلا نوع هایی وجود دارد که به علت وجود عامل های چند دندانه ای در یک مقدار کم میتوانند مقدار رسوب زیادی را نسبت به نوعهای دیگر ته نشین سازند.در این بین مواد بر پایه پلیمر ژلاتین که به تازگی ساخته شده اند از این دست هستند و به واسطه زیست تخریب پذیر بودن بعد از گذشت مدت زمان معین تجزیه شده و از بین می روند. و عملا رسوب کمتری(به علت مصرف کمتر خودشان)تولید میکنند.
از طرف دیگر میتوان در ابکاری با افزایش بهره وری از اتلاف زیاد مواد جلوگیری کرد و در نتیجه ان هزینه کمتری بابت تصفیه پرداخت کرد.
